Page 29 - 86219 Patrijspoort april 2021_LR

En slordig ben ik zeker niet. Ik ben juist heel precies. Alleen mijn handschrift ziet er op het eerste
gezicht wel slordig uit. Dat komt omdat ik van sommige letters de lus naar rechts schrijf en van
andere letters de lus naar links. Dat schijnt uitzonderlijk te zijn. Andere mensen doen alle lussen
naar rechts of allemaal naar links of allemaal rechtop.
e
e
Pas in de 2 of 3 klas van de Mulo was er een juffrouw die mij dat vertelde. Maar toen had ik niet
meer de behoefte om er iets aan te veranderen. Later op mijn werk hoorde ik de typistes wel eens
zuchten als ze mijn handgeschreven brieven moesten ontcijferen.
Kortom: van die meester heb ik niets geleerd. Later op de MULO kwam ik die meester weer tegen.
Ook niets van geleerd. Nog later op een avondschool: weer diezelfde meester. Wat denk je?
Weer niets van geleerd. De man ging als een razende door de stof heen, schreef met zijn
rechterhand de oplossingen op het bord en veegde het met de linkerhand weer weg, voordat je
alles had kunnen lezen. Hij is niet oud geworden. Hij was niet lui, maar wel volkomen versleten.
Dan nu even wat leuke dingen.Toen wij een jaar of 14, 15 of 16 waren gingen mijn kameraad en ik
op de fiets naar Frankrijk om te kamperen.

Dat wil zeggen: Dat vlakke Holland hadden wij in de eerdere jaren wel gezien (dachten wij toen).
Dus we stuurden de fietsen op naar Brussel en zouden van daar af fietsend verder gaan. Einddoel
Bordeaux.
Wat wij niet wisten was dat er op die dag in Belgie een soort nationale feestdag was. Dat kon je
ruiken. Ruiken? Ja ruiken. Dat rook je in het spoorwe loketje bij de uitgang. Een hele dranklucht.
Zoiets was in Nederland ondenkbaar (ambtenaren die onder werktijd half kachel waren).
Nou ja, ieder zijn lol. Maar daar stonden wij op het perron met zoveel bagage dat we 2 keer
moesten lopen om alles mee te nemen. Maar wat geen lolletje was, was dat onze fietsen niet in
Brussel waren aangekomen. Dus die fietsen konden wij ook niet als pakezels gebruiken om al
onze spullen op te vervoeren. Wat te doen? Met de bus naar een camping in de buurt proberen te
gaan? Er werd gezegd: Er komt straks nog een goederentrein uit Nederland. Misschien zitten jullie
fietsen daarin. Ja misschien, zo kun je wel blijven wachten tot Sint Juttemis. Hoe het verder
precies is gegaan en of we toch nog een nacht op een camping in Brussel hebben gestaan? Ik
weet het niet meer. Maar op een gegeven moment waren onze fietsen toch aangekomen. Wij
bonden alles op de fietsen en op naar Frankrijk. Al met al was het die dag nog flink laat geworden.
Dus wij trapten flink door om die dag toch nog een flink aantal kilometers op de teller te krijgen.
Tegen de tijd dat het bijna begon te schemeren begonnen wij naar een bordje camping uit te
kijken. Maar al wat wij zagen: geen camping. Ondertussen was het schemerig en later pikdonker
geworden. Bij een zijpaadje keken wij elkaar aan:
Zullen wij dan de tent hier maar ergens neerzetten? Waren we nog in Belgie of via de
landweggetjes al in Frankrijk beland? In Frankrijk mocht je vrij kamperen, maar alleen met
toestemming van de landeigenaar. Maar wij zagen in het pikkedonker en door het heuvelachtige
terrein nergens een lichtje branden. Dus besloten wij toen maar om onze tent daar gewoon
brutaalweg neer te zetten.

Vervolgens gingen wij slapen. Toen we de volgende ochtend bij het krieken van de dag wakker
werden, zagen wij dat onze tent midden op het pad stond. Er kon geen tractor meer langs. Dus
braken wij snel de tent op en maakten we dat we weg kwamen voordat we overrompeld zouden
worden door een boer.

Al met al waren we op deze dag mooi vroeg vertrokken. Dus we konden een flink eind opschieten.
Tevens hadden we nu de smaak van het wildkamperen te pakken. Zodoende zochten en vonden
wij aan het eind van de avond, maar nog voor het echt donker werd een mooi kampeerplekje
achter en naast een hoge stapel strobalen. Wij weer slapen en de volgende ochtend werden wij in
alle vroegte wakker van een boel geschreeuw rond onze tent.Toen wij in pyama ons hoofd uit de
tent staken, zagen wij een groep landarbeiders (of iets wat er op leek) bij de fietsen staan. Hoewel
wij al een jaar of 5 Frans op school geleerd hadden verstonden wij er geen woord van. Misschien
waren het dan wel Marokkanen of zigeuners. Zij leken verbaasder over ons, dan wij over hen.
Kennelijk hadden zij zoiets daar nog nooit eerder gezien. En het was toch zo‘n mooi plekje. Net
zoals het geschreeuw begonnen was, fietsten zij ook weer allemaal weg..
De Patrijspoort /december 2021 / 27