Page 32 - 79116 Patrijspoort feb 2020
P. 32

Toen ben ik bij scheepswerf Visser gaan werken. Eerst in de scheepsbouw het lassen geleerd. Ik
        moest toen spanten van een schip lassen. Mijn interesse lag toch meer in de motoren en het
        inbouwen van de machinekamer. Zo kwam ik in de ploeg van de inbouw terecht en heb daar veel
        van de oudere collega’s geleerd. Ik ben toen ook weer vier jaar naar de avondschool gegaan, want
        ik moest mijn diploma halen. Ja dat was elke avond van zeven tot negen uur en dat viel niet mee.
        We startten de klas met 35 jongens en aan het eind van de rit was ik nog alleen over wat mij toch
        wel voldoening gaf.
        In 1962 ben ik naar de Rijkswerf gegaan als verwarmingscontroleur. Dat was niets voor mij… Je
        mocht alleen maar de ketels opstarten en je rondes lopen. Als er iets kapot was mocht je dat zelf
        niet maken. Het jaar daarop ben ik naar de bankwerkers buitendienst gegaan en dat beviel mij
        wel.
        In 1964 ontmoette ik mijn vrouw Jacoba Ruiten. We zijn in oktober 1965 getrouwd en hadden
        inmiddels ook een huisje voor 10.000 gulden gekocht in de Jan in ’t Veltstraat. Daar werd in 1966
        ons eerste kind, een zoon, geboren. Later kwamen er nog twee meisjes bij.

        In 1966 werd ik door mijn neef Louw gevraagd om hem te helpen op de kotter HD32 voor
        onderhoud aan de machinekamer en het los lopende werk op het dek. Dat heb ik gedaan, zelfs
                                                                     e
        met verschillende kotters in Den Helder, en wel tot m’n 76  jaar.
        In dat jaar (2017)  kreeg ik na een hartstilstand een icd of implanteerbare cardioverter Defibrillator
        geplaatst. Dit is een dubbele pacemaker. Ik mocht niet meer in de buurt komen van magnetische
        velden. De hulpmotoren hebben namelijk dynamo’s die deze velden opwekken. Het was toen over
        en uit, wat ik heel jammer vond.
        De laatste kotters waren van de rederij Bais. Rijk ben ik er niet van geworden, maar ik deed het
        met veel plezier en we hadden altijd veel vis om te eten.

        Ook ben ik een fanatieke HCSC voetballer, nu supporter en manusje van alles wat er bij HCSC te
        doen is. Daardoor kon ik niet eerder bij het Nieuwedieper Visserskoor komen zingen.
        Mijn zwager Rense Ruiten, bij velen nog bekend, haalde mij over om te komen zingen.
                                                               e
        Op 28 september 1991 kwam ik op het koor bij de 2  tenoren en dat is nu al weer 29 jaar geleden.
        Van 2000 tot 2008 heb ik in het bestuur gezeten als coördinator. Dit had ik overgenomen van
        Daan Dukers, die helaas ook al is overleden. Het was toen de gewoonte om niet langer dan acht
        jaar bestuurstaken te verrichten. Nadat ik zelf in 2008 was gestopt vroeg na een jaar onze
        toenmalige voorzitter Kees-Jan of ik terug wilde komen, daar er een groot concert op Willemsoord
        stond gepland met het Leger des Heils. Ik heb daar gehoor aangegeven en toen nog twee jaar
        lang als coördinator gefunctioneerd.

                                                                  Nu dat is het wel zo’n beetje, maar toen zei
                                                                  onze redacteur Jaap Nijhuis dat er meer in
                                                                  moest. Mocht je geen stof hebben om te
                                                                  schrijven zou Jaap het er wel bij verzinnen.
                                                                  Ik zei dat dit niet hoefde en heb hem toen
                                                                  een krantenartikel met foto uit mijn HCSC
                                                                  tijd gegeven. Daar staan behalve ik ook
                                                                  mijn zoon en kleinkinderen op. De titel is
                                                                  “Blauw-Wit Bloed, voor altijd.

                                                                     Op de volgende pagina een verslag over de
                                                                     trots van zanger Dirk Koorn, waarvan een
                                                                     niet nader genoemde verslaggever van de
                                                                     Helderse Courant een stukje schreef, nu acht
                                                                     jaar geleden.




          Dirk:”Ik geef de pen door aan Jan Beem.”
                                                                                De Patrijspoort /februari 2020 / 30
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36