Page 29 - 75381 Visserkoor mei 2019

Ik was blij dat ik slager mocht worden. Vroeger thuis aan tafel onder het eten met dertien man
werd altijd de zakelijke fietswereld besproken en het ging er wel eens flink te keer met redetwisten
onder mijn broers zodat de pan piepers wel eens van de ene kant naar de andere kant van de tafel
vloog, dus ik dacht bij mezelf “ik nooit in die fietsen”. M’n moeder die altijd thuis was, moest dan

ook steeds weer vrede stichten. Dat was niet zo mooi.

In mijn jeugd heb ik veel gesport, met turnen was ik in 1956 Noord
Hollands jeugdkampioen, later was ik keeper van voetbalvereniging
WGW , vijf jaar lang heb ik in het eerste elftal op doel gestaan. Toen ik
mijn eigen bedrijf startte ben ik nog even doorgegaan. Maar ik was
nogal een beetje ruw met af en toe veel blessures, en dat ging dus niet
meer. Zondagsavonds het vlees voor de kotters wegbrengen die soms
vier rijen dik lagen, en halsbrekende gymnastische toeren uithalen om
aan boord te komen, en op maandagmorgen hinkend achter m’n
hakblok. Als zelfstandige ondernemer ben ik toen maar met de sport
gestopt.

In 1960 ontmoette ik mijn vrouw Ria, dat was toen kalverliefde om in
slagers vaktermen te schrijven!! na een half jaartje was dat over omdat
ik dacht dat ik beter kon krijgen. Dat had ik even verkeerd ingeschat, een beetje dom, daarna heb
ik nog tig meiden gehad en allemaal in een goede vriendschappelijke sfeer, maar mijn eerste
taxatie bleef toch de beste, en zo is het in de handel ook !. Ria heeft me toen vier jaar in de
wachtkamer gezet en dat was een lange tijd tot we elkaar weer ontmoeten in 1964. Dat was

mooi.

In 1966 zijn we getrouwd en nu reeds 53 jaar bij elkaar. Eerst gestart als filiaalhouder met Ria
samen bij Jan de Boer in het toenmalige Falgacentrum. We kregen toen als pas getrouwd stel een
mooie maisonnettewoning boven de zaak. Maar we waren daar niet op onze plaats, de woning
wel, maar niet het bedrijf. De drang naar een eigen zaak kwam toch steeds meer naar boven, ik
had altijd het idee, wat ik voor een baas verdien dat kan ik zelf ook. Inmiddels was in november
onze oudste dochter Diona geboren, dus een gezin was gevormd. In 1967 was er een slagerij te
koop op de Bassingracht, de voormalige slagerij van Tromp en de Beurs. We hebben toen de
stoute schoenen aangetrokken en de zaak gekocht voor een bedrag waarvan mijn vader zei “ het
wordt voor jouw geen daglicht meer.”

En dat heeft ons de inspiratie gegeven om te bewijzen dat hij ongelijk had. Mijn vader heeft mijn
broers altijd gesponsord met het opzetten van rijwielzaken, dus ik kwam ook om sponsoring, maar
ik kreeg nul komma nul. Hij zei tegen me, “waar ik geen verstand van heb geef ik geen geld aan
uit”. Hij zei “ga jij maar naar Dhr. Slot van de Middenstandsbank op het Koningsplein”. Ik naar
mijnheer Slot met de staart tussen mijn benen, ik was al zo brutaal geweest om een voorlopige
koopovereenkomst te tekenen bij de verkoper zonder een cent te makken te hebben. Ik dacht bij
mezelf “pa sponsort me wel.”

Bij mijnheer Slot aangekomen werd ik keurig ontvangen in zijn kantoor waar toen nog een sigaar
werd opgestoken, ja toen kon dat nog !! Daar heb ik mijn verhaal verteld en mijn plannen kenbaar

De Patrijspoort / mei 2019 / 27