Page 14 - 82246 Patrijspoort dec 2020 LR

De griepprik in coronatijd.

Zaterdag, 14 november 2020 stond ik op de lijst voor het halen van een griepprik. Dat was in de
nieuwe sporthal van Julianadorp. Je wilt goed burgerschap tonen in deze vreemde coronatijd. Ik
dacht laat ik me maar vaccineren en dan is er wellicht minder kans dat ik ziek word en een ander
met griep besmet en hem daarmee ook bevattelijk maak voor dat ene rondwarende virus dat ons
dagelijks leven verpest. Maar wat ik me niet had gerealiseerd, is dat met die prik iets wat diep in
mijn geheugen was weggezakt, opeens weer kneiterhard tot leven werd gewekt. Een aantal jaren
geleden had ik die griepprik voor het laatst gehad, maar nu werd het door alle aandacht die het
Covid 19 virus krijgt wel duidelijk dat ik die griepprik moest gaan halen. Ik was niet de enige;
wandelaars,fietsers en auto-besturenden kwamen ook op de sportzaal achter het Juniorcollege af.

Van te voren hadden we van de huisarts een brief ontvangen. Er zou op volgorde van naam
worden geprikt. Niet één, maar twee prikken. De jaarlijkse griepprik, die je beschermd tegen
ernstige gevolgen van de meest voorkomende griepvirussen. Je hebt dan minder kans om griep te
krijgen. Die andere prik heet het pneumokokken vaccin. Een pneumokok is een bacterie. Iedereen
kan de bacterie bij zich dragen zonder er ziek van te zijn. Door niezen en hoesten komt de
bacterie in de lucht en als je die kleine druppeltjes inademt kun je besmet raken.

Ik was duidelijk niet de enige die voor een prik kwam. Een hele stroom Julianadorpers ging op
1.50 m van elkaar met een mondkapje op de hoofdingang van de sporthal binnen. Het bleek dat
de hal in de lengterichting was verdeeld in drie rijen, afgezet met linten. Iedere rij stelde de praktijk
van een huisarts voor. Je werd eerst gecontroleerd door een assistente aan de hand van de
ontvangen prik uitnodiging. Handen wassen met ontsmettingszeep en daarna naar de priktafel
waar twee assistentes (verpleegkundigen) klaar stonden . De assistentes kenden mij. Vanachter
hun mondkapjes zeiden ze, bijna in koor: “Hoi Jaap we gaan je prikken. Je hebt toch geen vis
gegeten? Want dan moet je eerst je tanden poetsen.”Ik keek wat vreemd op maar ze zeiden
lachend: “Maak de beide armen maar bloot.” Ik trok mijn trui uit, zodat ik in het onderzittend t-shirt
kwam te staan. De eerste assistente maakte haar spuit gereed . Op het flesje stond Pneumo
kokken en ze duwde de spuit in de bovenarm van mijn rechterarm naar binnen, waarna de
vloeistof er in werd gespoten.”Dat moet,” zei de assistente. “De kokken rechts en het griepvaccin
links.” Daarna kwam de tweede assistente met haar spuit. Ik zag niet wat er op het flesje stond. De
naald drong in mijn linkerbovenarm en de vloeistof drong in mijn huid. “Je bent klaar, Jaap.” Ik
groette de assistenten, kleedde mij weer aan en liep door naar de deur van de zijuitgang. Ik kon
weer naar huis.

Van de prikken had ik niets gevoeld en ik moet zeggen dat ze het keurig hebben gedaan. Tot nu
toe, en het is al bijna december, heb ik niets gevoeld. Zou het allemaal werken??

Intussen is er een vaccin ontwikkeld tegen het coronavirus en fase gewijs zullen begin volgend
jaar de vaccinaties gaan plaats vinden, te beginnen met de bewoners van verpleeghuizen en
mensen met een verstandelijke beperking die in een instelling wonen. In de volgende Patrijspoort
zal ik hier aandacht aan schenken.

Jaap Nijhuis.
De Patrijspoort /december 2020 / 12