Page 23 - Nieuwedieper Visserskoor
P. 23

11 Gelegenheid om bloem- of kranslegging nabestaande van de vissers die op zee zijn gebleven.
        12 Sluiting P. Koning.

        13 Koor ; De lichtstad. Tot slot (wij waren toch al drijfnat) zong het koor Majesteit.



        Van Pim Visser ontving ik
        de tekst uit zijn toespraak
        tijdens de regenbui.


        Monumenten zijn punten
        voor herinnering.

        Monumenten halen je voor
        even weg uit de dagelijkse
        drukte en beslommeringen
        en laten je stilstaan bij de
        belangrijke zaken van het
        leven.

        Ook dit aansprekende monument. Daarom is het goed dat bij de sloop van de oude visafslag het
        kunstwerk behouden bleef en onderdeel werd van dit monument dat op prominente plek aan de
        haven staat, op de splitsing van de weg, niet te missen..

        Het in orde houden van monumenten in het algemeen en dit monument in het bijzonder, opdat wij
        blijven herinneren, is een taak die van generatie op generatie moet worden doorgegeven. Daarom
        is het goed dat voor dit monument goed geborgd is.

        Dit specifieke monument wijst ons dag in dag uit op het gevaar dat vissers lopen week in week uit
        als ze naar zee gaan.

        Het herinnert ons aan de namen van Nieuwedieper vissers die hun geliefden gedag zeiden om
        naar zee te gaan, maar daarna niet meer terug keerden.

        Onze vloot is dit onmetelijke verdriet in het recente verleden bespaard gebleven. Anderen niet. We
        noemen daarom ook hier en vandaag met name Roger Zoete en Kurt Slabinck, twee
        bemanningsleden van de Belgische kotter “Sonja.” Zij verdronken op 25 augustus 2018 en
        vandaag (7 sept.2018) en morgen zijn in België hun begrafenissen.

        Het gedicht dat Pim voorlas heet: “Dood en Liefde” uit de bundel  “Dan zal ik leven” van Huub
        Oosterhuis.
                                                      Dood en liefde.
                        De doden die in de aarde vergaan zijn en die verstrooid zijn
                                        op de wind voorgoed onvindbaar.
                                  De uit hun huis geroofden de onvoltooiden
                                    allen die weg zijn gegaan zonder groet.
                                         Wat heeft het met hen gedaan.
                              Hij die nooit varen laat, het werk van zijn handen?
                       Leg hen als een zegel aan uw hart als een zegel op uw arm,
                                       want sterk als de dood is de liefde.




                                                                                  De Patrijspoort / sept. 2018 / 21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28