Page 15 - Nieuwedieper Visserskoor

ANDERE TIJDEN (1975 - 1991)

Een videoverslag van Godfried van Run op tekst gezet door Jaap Nijhuis.

Het nu volgende verslag over de Visquota dat 43 jaar geleden door de overheid werd ingesteld
voor de Nederlandse Vissers. In het NTR-VPRO televisieprogramma “Andere tijden” dat op 17
maart 2018 werd uitgezonden werd een terugblik gegeven over de vissers die daardoor een groot
stuk van hun inkomen dreigden mis te lopen. Het is een aangrijpend verhaal van feiten en
omstandigheden, waarin een aantal vissers/eigenaren en ook de AID hun belevenissen van
destijds vertellen.

In 1975, dus 2 jaar na de oprichting van ons Nieuwedieper Visserskoor, krijgen Nederlandse
vissers voor het eerst officiële visquota opgelegd. De Noordzee dreigt leeggevist te worden, werd
gesteld. De vissers waren het er niet mee eens en protesteerden massaal. De controles in de
eerste jaren stelden in de praktijk weinig voor en de regels werden op allerlei manieren ontdoken.
In de jaren 80 werden de controles strenger en volgden er confrontaties tussen vissers en
controleurs van de AID (Algemene Inspectie Dienst). Zij kijken nu terug op het kat en muisspel van
destijds.

50 Jaar geleden lagen de havens van Urk, Brouwershaven, IJmuiden, Arnemuiden en ook Den
e
Helder vol met vissersschepen en nu ligt er de helft of nog minder. Na de 2 wereldoorlog ging het
goed met de Nederlandse vissers. De vraag naar vis nam toe en door de komst van de Europese
markt werd de afzet nog veel groter. Urk werd de haven met de modernste kotters van Europa.
Ondertussen bleef het oude beeld van de visser die met hard werken een karige boterham
verdiende staan. Dat van het harde werken klopt, maar arm was de visser in de jaren 70 zeker
niet. Daarnaast drong het eerst bij de biologen en later bij beleidsmakers door, dat de zee door
overbevissing leeg raakte en dus maatregelen moesten worden genomen om de visvangst te
beperken. Visquotum goed voor het milieu. Goed voor de consument en ook goed voor de vissers
op zee op lange termijn. Maar door zo in te grijpen kwamen Brussel en Den Haag voor wat de
visser het meest lief is: zijn vrijheid en zijn portemonnee. Aanvankelijk viel het allemaal wel mee.
De AID, de Algemene inspectiedienst, keek naar de cijfers en die zagen er op papier prima uit.
Maar buiten het zicht van de controledienst wisten de vissers de quota grotendeels te ontwijken tot
dat de AID in de jaren 80 het kantoor verliet en echt begon te controleren. Op zee, in de haven en
de afslag. Toen stond de controleur met z’n notitieboekje letterlijk en figuurlijk tegenover de visser
en begon een kat en muisspel. Dat kwam tot een confrontatie dat een wonder mag heten dat er
geen slachtoffers zijn gevallen.

Interview met Ben Daalder van de TX60. Vanuit de stuurhut roept Ben door zijn mobiele telefoon:
“…Met de 60. Goedemorgen.” We gaan zo door de Moormanburg naar Texel, waarna Ben aan de
interviewer vertelt:

“Ik kom niet uit een vissersfamilie. Mijn vader was postbode en dat is hij 30 jaar lang op Texel
geweest. Als je op enig moment met een kotter gaat vissen is dat heel bijzonder. Dat hoort niet. Je
hoort van een vissersfamilie te zijn…….

De Patrijspoort / mei 2018 / 13